متولد ماه مهر

گفت دوتا فحش درست حسابی بهش بده. زنگ بزن با داد فحش بده و قطع کن. ایشون خیلی بیشعورن.

گفتم اخلاقی نیست زیبنده ی شان من نیست و ...

اما الان که خیلی گذشته میگم چند تا فحش و مقداری داد حقت بود. اما من دلش رو نداشتم. هنوز دوستت داشتم جرئت نمیکردم بهت از گل نازکتر بگم.

امشب حالم بده. خیلی. من چرا هیچی بهت نگفتم؟! مقادیری داد و بد و بیراه بهت بدهکارم. 

میگه برو یه ساز رو یاد بگیر.

یه ورزشی رو دنبال کن؛ حرفه ای.

ماهی یه سفر برو ولی این تصمیمی که میخوای بگیری الان اصلا درست نیست.

چی بگم بهش؟چی میشه گفت وقتی مطمئن هستن که اشتباه میکنم؟!

با لبخند گفت سروری دوشادوش خودم روی بودنت حساب میکنم.

گفت ممنون که دقیق و مسئولیت پذیر و بی حاشیه ای.

این تعریفها رو از آقایی شنیدم که از جلسات ماهیانه ش همکاران با گریه و خشم میان بیرون...فکر کنم دیگه ازش بدم نمیاد.

ساعت دوازده شب از خواب بیدارش میکردم میگفتم بریم قدم بزنیم؟ 

و بدون بداخلاقی همراه میشد.

دنیای من بدون سپهر و پرهام دوتا درخت کم داشت که بشه ازش تاب بخورم...

ولی الان دوتا درخت برادرزاده هام هستن.

بهم آرامش میده...دیدارش کلماتش در آغوش گرفتنش...

برای من دنیاست. دوستش دارم 

خانوم آقایی هزارساله شو چون دنیا بدون تو جای نفس کشیدن نیست.

دلم برای فرشید تنگ شده. تماس گرفتم بغضم گرفت. 

منتظرم پنج شنبه بیاد بگه بپر در آغوش اسلام یه ماچ بده ببینم...

الان تلفنی کلی حرف زدیم ولی دلتنگیم رو چاره نکرد. 

خدایا مرسی که فردا پنج شنبه ست :) 

دلم براش تنگ شده...مگه میشه با یکی 55 هزار کیلومتر راه بری بعد عاشقش نشی؟

امروز صبح که دیدم پارکینگ جاش خالیه فکر کردم شبها دور از من کجا می مونه. مگه میشه برام مهم نباشه وقتی دوستش دارم؟ 

ازت ناامیدم اما دوستت دارم.

مثل ماشین بی بنزین...

مهم نیست ماشین چند ده میلیونی هست یا چند میلیاردی، 

حرکت نمیکنه.

یادته گفتم دوست داشتن اونقدرها که تو فکر میکنی مهم نیست؟!

یه طوری خسته ام که لازم دارم همه چیز رو زمین بگذارم و خودم رو بغل کنم.

 سکوت و تنهایی لازم دارم خودم رو یادم بیاد.

یه راه دیگه هم دارم

خودم رو یادم نیاد؛ اونچه که در حال هستم رو بسازم. از نو.

ابزار دارم؟ 

هر تلاشی که میکنم عبث و بی معنی شده. 

میخوام یه مدت کاری نکنم و فقط آرامشم رو حفظ کنم.

هرچند حفظ آرامش خودش یک دنیا کار محسوب میشه.

دیگه به نظرم بخار اب نیست.

گفت : از اینکه با اون جسارت و صراحت در جلسه رسمی اعتراض کردی ازت ممنونم. سروری رفتار تو رو بخاطر حرفه ای بودنش تحسین میکنم.

فکر کنم دیگه از این به بعد هفته ای یکبار بهش سلام کنم :) 

اینکه ابا نداره تلفن رو که برمیداره با عشق به فرزندش بگه جانم باباجان و نمیترسه بقیه متوجه بشن بچه ای داره و طلاق گرفته...

مردی که در شرایط قراردادش چیزی شبیه این را با کارفرما توافق کرده: مکرر نیاز به مرخصی ساعتی پیدا خواهم کرد؛ با هر تماس فرزندم.

اینکه ابدا مذهبی نیست اما چارچوب های رفتاری ظریفی رو با خانومها _ چه مجرد و چه متاهل _ رعایت میکنه.

اینها برای من ارجمند و قابل احترام میکنه ایشون رو ...

دیروز به بچه ها گفتم ممکنه نیام 

ممکنه

ناراحت شدن اغلبشون؛ دوتاشون زدن زیر گریه و چند تایی بغض کردن. بی تفاوت هم داشتیم البته...

بعد گفتم بچه ها رفتنم یه شوخی بود. کنارتون هستم.

دوستشون دارم و دلم براشون تنگ میشه اگر نبینمشون. هلیا گفت خانوم وسط سال وسط راه وقت بی وفایی, نیست. نباید ما رو تنها بذارید...

دلم مچاله شد. دوست ندارم غمگینشون کنم.

مریم میدونی 

هر آهنگ عاشقانه ای من رو یاد تو میندازه 

میدونم دوستم داری. 

یه شب مریم ازم دلخور بود.

به مامان گفتم چای بریزم باهم بخوریم؟ 

گفت چای از دست کسی بگیرم که مریم ناراحت کرده؟

بعد از مامان بابا و حتی وقتی بودن ضربان قلبم مریم بود و هست.

هانیه امروز پرسید فاطمه کی رو تو دنیا اندازه مریمتون دوست داری؟

خیلی فکر کردم...خیلی ها. کسی یادم نیومد. 

شما رشته های اتصال من و شیرینی های جهان هستید,. ممنون که با وجودتون 

جهان رو به محل قابل اسکانی تبدیل میکنید.

امید دیشب اومد حرف بزنیم سرم روی شونه ش افتاد و خوابم برد.

کمی بعد شونه ش رو حرکت داد گفت خوابت جزئی از حرفت بود؟ 

بعد که بیدار شدم هنوزم دلم میخواست سرم همونجا باشه ولی خواب بهم غلبه کرد و بوسیدمش رفتم که بخوابم. گفت من نمیذارم هر خانومی منو ببوسه ها؛ تو خیلی خانومی که اجازه داشتی تازه بی هوا منو ببوسی. خنده م گرفت. 

یادته میگفتی حفظ کردن خلوص سخته؟

من دلم میخواد خالص باشم اما هنوز راه دارم تا خلوص؛ تا مثل آسمون کویر شدن...

ایمان یعنی ریشه داشتن در سختی و باد و بوران و هوای سرد...

ایمان یعنی ایستادن

خدایا بیا و از ما ناامید نشو وقتی می بینی چقدر بی ایمانیم...دنیا ترسناک میشه اگر رهامون کنی. خدایا حتی اگر فرزانگی درآوردن کفشهامون رو به وقت دیدن نور کنار کوه طور، نداریم؛ کفشهامون رو به جبر از ما دور کن و صدامون کن...این بار منم که از تو خواهش میکنم بخوان ما را؛ بخوان و شک نکن که محتاج لحظه ای هستیم که تو ما را به نام بخوانی...

تاب آوردنِ نبودنت از هرکسی ساخته نبود. 

انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت 

انقدر که خالی شده بعد از تو جهانم 

تو نمیدونی از دست دادن و دلتنگی چه طعمی داره؛ مثل قورت دادن خون میگذره. شبیه عذابی که باید ازش عبور کنی.

درد شاعرانه ترین وجه زندگی آدم هست؛ درد نبودنت ؛ آخ از نبودنت

من دردِ تو را به هیچ درمان ندهم.

خواستم بدونید هنوزم نمیتونم فاتحه بخونم اما دوستتون دارم.